Δώρα, δώρα, δώρα!

Με ΠΟΛΥ μεγάλη χαρά πριν 2 μέρες ενημερώθηκα ότι είμαι η νικήτρια του giveaway που διοργάνωσε η συν-blogger Καρπαθάκι, για τους 300 αναγνώστες (321 τη στιγμή που γράφω!) στο blog της "Μπόμπιρες εν δράσει". Την ευχαριστώ πολύ πολύ και εύχομαι πάντα υγεία και η νέα χρονιά να είναι γεμάτη χαμόγελα και δημιουργία!!

Με τη σειρά μου θέλω να συμμετάσχω στη Χριστουγεννιάτικη ανταλλαγή δώρων που διοργανώνουν η Κική, η Μαρία και η Ρένα.  

Αυτό είναι η δωράκι μου για την ανταλλαγή και ελπίζω όποια/ος το κερδίσει, να το χαρεί για να ζεσταίνει το τσάι/σοκολάτα/καφέ που έχει στο φλυτζάνι του/της!

Όποια/ος το κερδίσει, αν θέλει, μπορώ να κεντήσω το όνομα της/του!

Την ώρα που το φωτογράφιζα, ένας απρόσμενος"επισκέπτης" με βοήθησε και μου δημιούργησε το καλύτερο σκηνικό...

Ho ho ho!

Με τις καλύτερες ευχές για Καλά Χριστούγεννα, από εμάς για εσάς!

Υγεία για όλους, αγάπη, χαρά και πάντα κοντά σε πρόσωπα αγαπημένα!

Κάλτσες για τα δώρα του Άι-Βασίλη

Από μικρή μου άρεσαν οι κάλτσες πάνω από το τζάκι, που δίνουν μια αίσθηση αναμονής και προσμονής για τα δώρα του Άι-Βασίλη. 

Φέτος, έπλεξα τις δικές μας κάλτσες, σε μια απλή εκδοχή τους, κόκκινες, με πράσινες και άσπρες λεπτομέρειες, που όμως γίνονται ξεχωριστές για κάθε έναν, γράφοντας το όνομα του παραλήπτη του δώρου...

Οι συγκεριμένες της φωτογραφίας, προορίζονται ως δώρο για τρία παιδιά πραγματικά Αστεράκια, που η μαμά τους είναι η Στέλλα και μας φτιάχνει τους αγαπημένους μας μάρσιπους αγκαλιάς.

Με τις καλύτερες μου ευχές για τους τρεις μικρούς μου φίλους, αλλά και για όλα τα παιδιά και κάθε οικογένεια!Καλά Χριστούγεννα να έχουμε, με υγεία, αγάπη και καλή παρέα!

Σετάκι για αγοράκι

Αν και κοριτσομάνα, πλέκω και πραγματάκια για αγοράκια. Μπορεί να μην έχω μοντελάκια να τα δοκιμάσουν, αλλά χαίρομαι που τα παίρνουν αγοράκια και τα χαίρονται.

Κάποιες φορές μπορεί κάποιος να θέλει να έχει ασορτί σκούφο, γάντια, κασκόλ.

Στην προκειμένη περίπτωση, η μαμά ήθελε μαύρο-γκρι-λευκό και τα γαντάκια να είναι με ανοιχτά δάχτυλα, που όμως έχουν και "καπάκι" και το παιδί μπορεί να τα κλείσει όποτε θέλει, αλλά ταυτόχρονα, να έχει τα δάχτυλα του ανοιχτά, όταν το επιθυμεί. Όταν το "καπάκι" είναι ανοιχτό, στερεώνεται σε ένα κουμπάκι.

Όλα είναι πλεγμένα με βελονάκι και ελπίζω ο 6χρονος  κάτοχος τους να τα χαρεί πολύ πολύ!

Δώρα για το πάρτυ

Σήμερα η μεγαλύτερη κόρη μου έγινε 3 χρονών και το γιορτάσαμε με ένα πάρτυ. Παραδοσιακά, στα παιδάκια που μας τιμούν με την παρουσία τους, χαρίζουμε δωράκια κάθε χρόνο. Την πρώτη χρονιά είχα χριστουγεννιάτικα κουκλάκια και πέρσι η καλή μας θεία ζωγράφισε πινακάκια σε αρμονία με το θέμα των γενεθλίων, τη Minnie Mouse.

Φέτος από καιρό αποφάσισα ότι το δωράκι θα είναι Χριστουγεννιάτικες πλεχτές μπάλες για κάθε παιδάκι, με το αρχικό του ονόματος του πάνω.

Αγόρασα μπάλες απλές, σε χρυσό χρώμα και ξεκίνησα να πλέκω με τη μέθοδο amigurumi κάθε μπάλα...

Έπλεξα συνολικά 28 μπάλες...Η Δανάη το διασκέδαζε, κοιτούσε το είδωλο της στη μπάλα και γελούσε!Η Στέλλα από τη μεριά της, έδειξε πολύ ενδιαφέρον στην αρχή, μετά μόνο ρωτούσε "είναι για το πάρτυ μου;"

 Μετά είχα να κεντήσω τα αρχικά των ονομάτων και να περάσω τα "σκοινάκια" για να κρέμονται από το δέντρο. Κάθε σκοινάκι ήταν μια "αλυσίδα" με το βελονάκι

 Έκοψα δυο κλαδιά από το έλατο που μεγαλώνει στην αυλή μας και τα έστησα έξω από τον παιδότοπο που γινόταν το πάρτυ μας.

 

 

Όταν κάθε παιδάκι έφευγε, εκτός από το σακουλάκι με τα γλυκά και τα μπαλόνια του, βγαίνοντας από τον παιδότοπο, έπαιρνε και τη μπάλα του για να τη στολίσει (ελπίζω) στο χριστουγεννιάτικο δέντρο τους!

Και του χρόνου με υγεία γλυκό μου μωρό!

Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα...

Δε θυμάμαι πότε ακριβώς. Ήμουν πολύ μικρή, κάπου 7-8 χρονών, μπορεί και ακόμα μικρότερη. Τότε που για πρώτη φορά έμαθα να πλέκω με βελόνες από τη μαμά μου. 

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, έχω εικόνες από τη μαμά μου να πλέκει. Κυρίως με τσιγκελάκι-έτσι το ήξερα τότε-και κυρίως εργόχειρα-πραγματικά κοσμήματα, όπως κουρτίνες, σεμεδάκα, τραπεζομάντηλα. 

Αρχικά έμαθα να πλέκω με βελόνες, έκανα τα "εύκολα" κομμάτια σε μπλούζες και τα "δύσκολα", όπως σχέδια, λαιμούς, τα έκανε η μαμά μου. 

Από τότε η ενασχόληση μου με το πλέξιμο πέρασε πολλές φάσεις. Υπήρχαν περίοδοι που δεν έπλεκα καθόλου, υπήρχαν και περίοδοι που έπλεκα με μανία.

Την περίοδο της πρώτης μου εγκυμοσύνης το έπιασα και πάλι "ζεστά", έφτιαξα κουβερτάκια και ένα σωρό πραγματάκια για το μωρό. Τότε ήταν που έμαθα και κέντημα, μόνη μου, και έφτιαξα παραστάσεις πάνω στα σεντονάκια της μπέμπας μου.

Τώρα έχω δυο μωρά, αλλά η αγάπη μου για το πλέξιμο δε μειώθηκε καθόλου. Σε αυτό το blog ελπίζω να ανεβάζω πραγματάκια που φτιάχνω και να ανταλλάσσουμε απόψεις. Θα χαρώ να τα λέμε!